Van, Gevas i Akdamar

Rankiem obudziliśmy się nieco połamani i wściekle głodni. Uświadomiliśmy sobie, że cały poprzedni dzień przebiegliśmy na jednej
bułce, nektarynce i hektolitrach wody. Zmontowaliśmy sobie "śniadanie" z ogryzka suchej bułki i pomidora, po czym ruszyliśmy w miasto z zamiarem złapania dolmusza do Gevas i przystani, skąd odpływają promy na wyspę Akdamar, na której znajduje się ormiański kościółek z X wieku. Ze złapaniem dolmusza nie mieliśmy żadnych problemów i po jakichś dwóch godzinach siedzieliśmy sobie wygodnie na promie przemierzając jezioro Van. Dodać trzeba, że Van Golu to słone jezioro, największej w kraju. W istocie wygląda jak morze i zmierzając w kierunku wyspy czuliśmy się zupełnie jakbyśmy przecinali morskie fale :) Sama wyspa, oddalona o około 4 km od stałego lądu, jest niewielka, kamienista i z rzadka tylko pokryta powykręcanymi drzewami. Kościółek wzniesiony z kamienia tej samej barwy co wszystko wokół z daleka całkowicie stapia się z otoczeniem i dopiero w połowie drogi na wyspę dojrzeliśmy gdzie jest :) Kościół robi ogromne wrażenie z zewnątrz, jest niemal w całości pokryty ornamentami przedstawiającymi sceny biblijne. Nas urzekł Jonasz i połykający go Wieloryb, który wygląda jak skrzyżowanie ryby i psa :) W środku jest nieco mniej imponująco, wnętrze ozdobione jest nieco wyblakłymi freskami, ale i im warto się przyjżeć. Po zwiedzaniu Kościoła można sobie w kilka minut obejść wyspę i skorzystać z całkiem przyjemnej plaży w zatoczce na jej północnym brzegu. Na wyspie działa też kawiarnia i jakiś sklepik z pamiątkami, ale nie przyjżeliśmy się bliżej tym przybytkom, więc nic nie możemy na ten temat powiedzieć. Nasz dwugodzinny pobyt na wyspie był bardzo udany i zadowoleni wróciliśmy do Van.

Kilkugodzinny spacer po Van okazał się bardzo przygnębiający. Ogrom zniszczeń, jakich doznało miasto w wyniku jesiennego trzęsienia ziemi o sile 7,2 stopni w skali richtera jest porażający. W centrum praktycznie połowa parceli jest pokryta usuwanym powoli gruzem, budynkami, które nadają się tylko i wyłącznie do rozbiórki i placami budowy. Odbudowa miasta najpewniej zajmie jeszcze łądnych parę lat. Straszą popękane ściany i ziejące w nich dziury. Wielu ludzi, którzy stracili dach nad głową, wciąż mieszka w namiotach rozbitych na gruzach swoich domów. Zapewne wielu nadal opłakuje swoich bliskich. Jak opowiadał nam Ali, ludzie boją się mieszkać w wielopiętrowych budynkach, te bowiem pogrzebały największą liczbę ofiar. Zapoczątkowane przed trzęsieniem ziemi budowy wieżowców stanęły w miejscu i stoją opustoszałe.

Jak się okazało trzęsieniu ziemi nie oparło się również muzeum Van, do którego się wybraliśmy. Pracownik muzeum na nasze pytanie kiedy muzeum zostanie otwarte bez słowa zaprowadził nas do środka i pokazał pozapadane ściany. Później, zwiedzając Van Kalesi - potężną Twierdzę Van widzieliśmy plac budowy nowego muzeum Van - Urartu, gdzie zapewne przeniesione zostaną ocalałe zbiory.

Informacje praktyczne:
- dolmusz z Van do Gevas 5 TL od osoby,
- prom na wyspę Akdamar kursujący z przystani położonej za miejscowością Gevas w kierunku Tatvan 7,5 TL od osoby w obie strony, kursuje mniej więcej co 2 godziny
- wstęp na wyspę - 3 TL w tym zwiedzanie Kościółka

Zdjęcia (22)

Komentarze (2)